පොඩි එකා බෙල්ල උස්සල වටපිට බැළුවා.. වට පිට හරිම කලබලයි. වාහන වේගෙන් යනවා. ඊට වඩා වේගෙන් මිනිස්සු යනවා. ඊටත් වඩා වේගෙන් කාලය යනවා. පොඩි එකාට මේව වැදගත් නෑ. හරි බරි ගැහිල වාඩි වෙලා හිටපු තැනින් නැඟිටල වටේ පිටේ නත්තලට සරසපු සැරසිලි දිහා ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් බැළුවා.. හැමෝම සතුටින්..
පොඩි එකා තමන්ගෙ කෙලින්ම තිබුණ රතුපාට ගාපු පාට පාට සැරසිලි දාපු මාළිගාව දිහා බැළුවා. හරිම ලස්සනයි.. තමන් වගේම පොඩි උන් තමන්ගෙ අම්මල තාත්තල එක්ක හිනා වෙවී ඒක ඇතුලට යනවා. එයාල ආපහු එන්නෙ තෑගි ගොඩාක් පිරුණු පාර්සල් අරං. හරිම ලස්සන පාට පාට ඇඳුම් ඇඳගෙන.. පොඩි එකා ඒ දිහා බලන් හිටියා. වීදුරුවට අව්ව වැටිල පරාවර්තනේ වෙලා පොඩි එකාගෙ ඇස් රිදෙනවා. ඒත් ඒ අතරින් පොඩි එකා තමන් බලපොරොත්තු උන ඒ කෙනාව දැක්කා..
නත්තල් සීයා.. ඔව් ඒ එයා තමයි. ලස්ස්න දිග රැවුලක්. රතුපාට කබාය. හිනාව පිරුණු මුහුණ. මාළිඟාව ඇතුලට යන පොඩි උන්ට තෑගි බෙදනවා. ටොපි, චොකලට්, පුංචි පුංචි සෙල්ලම් බඩු..
"නත්තල් සීයට ඕනම දෙයක් දෙන්න පුළුවන්ලු. හ්ම්ම්ම්ම්.. මං මොනවද ඉල්ලන්නේ.. බයිසිකලයක්.. නෑ නෑ ලස්සන කාර් එකක්...... හ්ම්ම්ම්ම්ම්.. එපා එපා.. මං මගේ නංඟි පැටියව ඉල්ලන්න ඕන. අම්ම කිව්වෙ එයා දැං දිවිය ලෝකෙ කියලනෙ. මං නත්තල් සීයට කියල එයාව ගෙන්න ගන්නවා. එතකොට මට ඕන තරම් සෙල්ලම් කරන්න පුළුවන්."
පොඩි එකා තනියම හිතුවා.. දුකින් වේදනාවෙන් පදම් උන පොඩි එකාගෙ මූණට කාලෙකට පස්සෙ ලස්සන හිනාවක් ආව. පොඩි එකා හිටගෙන තමන්ගෙ වැරහැලි උන එකම ජංගි කොටේ අත් දෙකින්ම උස්සගෙන නත්තල් සීයා ගාවට දිව්වා.. නත්තල් සීයා මාලිඟාව ඇතුලෙ ඉන්නෙ. පොඩි එකාට වැඩි දුරක් යන්න ලැබුනෙ නෑ. මාළිඟාවෙ නපුරු මුරකාරයා පොඩි එකාව අල්ල ගත්තා..
"කොහෙද තමුසෙ දුවන්නෙ.. පලයං පලයං එළියට.. දුවපං ගුටි නොකා" මුරකාරයා රකුසු කරගත් මුහුනෙන් කිව්වා.. පොඩි එකා හොඳටම බය උනා.. ඒත් ඒ අතරින් ආපහු නත්තල් සීයගෙ හිනාවෙන මුහුණ පෙනුනා.. පොඩි එකා මුරකාරයගෙ කකුල් දෙක අස්සෙන් වේගයෙන් බඩ ගාගෙන ඇතුලට දිව්වා. නත්තල් සීය දැං පොඩ් එකා ඉස්සරහ.. පොඩි එකා ආසාවෙන් බලං හිටියා.
එතකොටම තමන්ගෙ බෙල්ල අඬුවකට හිර උනා වගේ පොඩි එකාට දැනුනා. හුස්ම ගන්නත් අමාරුයි.. ඒ අර නපුරු මුරකාරයා.. එයා ආපහු ඇවිත් පොඩි එකාගෙ බෙල්ලෙන් ඇඳන් ගියා.. පොඩි එකා නිදහස් වෙලා ආපහු නත්තල් සීයා ගාවට දුවන්න හැදුවත් ඒක හිතන්නවත් බැරි උනා..
නපුරු මුරකාරයා පොඩි එකාව බෙල්ලෙන් ඇඳන් ගිහින් එළියට තල්ලු කරා. වාරු නැති උන පොඩි එකා එතන තිබුණ කූණු කාණුවට වැටුණා.. නත්තල් සීයගෙන් තෑගි ගනිපු අනිත් ළමයි හැමෝම එළියට ඇවිත් හිනා උනා. එයාලට ඒක හරිම විනෝදජනක දෙයක්..
පොඩි එකා අමාරුවෙන් කාණුවෙ බැම්ම උඩින් වාඩි උනා.. තාමත් නත්තල් සීයා Supermarket එක ඇතුලෙ ඉඳන් ඇතුලට එන පොඩි උන්ට තෑගි බෙදනවා.. පොඩි එකා හිස් බැල්මෙන් ඒ දිහා බලන් හිටියා..........
පොඩි එකා තමන්ගෙ කෙලින්ම තිබුණ රතුපාට ගාපු පාට පාට සැරසිලි දාපු මාළිගාව දිහා බැළුවා. හරිම ලස්සනයි.. තමන් වගේම පොඩි උන් තමන්ගෙ අම්මල තාත්තල එක්ක හිනා වෙවී ඒක ඇතුලට යනවා. එයාල ආපහු එන්නෙ තෑගි ගොඩාක් පිරුණු පාර්සල් අරං. හරිම ලස්සන පාට පාට ඇඳුම් ඇඳගෙන.. පොඩි එකා ඒ දිහා බලන් හිටියා. වීදුරුවට අව්ව වැටිල පරාවර්තනේ වෙලා පොඩි එකාගෙ ඇස් රිදෙනවා. ඒත් ඒ අතරින් පොඩි එකා තමන් බලපොරොත්තු උන ඒ කෙනාව දැක්කා..
නත්තල් සීයා.. ඔව් ඒ එයා තමයි. ලස්ස්න දිග රැවුලක්. රතුපාට කබාය. හිනාව පිරුණු මුහුණ. මාළිඟාව ඇතුලට යන පොඩි උන්ට තෑගි බෙදනවා. ටොපි, චොකලට්, පුංචි පුංචි සෙල්ලම් බඩු..
"නත්තල් සීයට ඕනම දෙයක් දෙන්න පුළුවන්ලු. හ්ම්ම්ම්ම්.. මං මොනවද ඉල්ලන්නේ.. බයිසිකලයක්.. නෑ නෑ ලස්සන කාර් එකක්...... හ්ම්ම්ම්ම්ම්.. එපා එපා.. මං මගේ නංඟි පැටියව ඉල්ලන්න ඕන. අම්ම කිව්වෙ එයා දැං දිවිය ලෝකෙ කියලනෙ. මං නත්තල් සීයට කියල එයාව ගෙන්න ගන්නවා. එතකොට මට ඕන තරම් සෙල්ලම් කරන්න පුළුවන්."
පොඩි එකා තනියම හිතුවා.. දුකින් වේදනාවෙන් පදම් උන පොඩි එකාගෙ මූණට කාලෙකට පස්සෙ ලස්සන හිනාවක් ආව. පොඩි එකා හිටගෙන තමන්ගෙ වැරහැලි උන එකම ජංගි කොටේ අත් දෙකින්ම උස්සගෙන නත්තල් සීයා ගාවට දිව්වා.. නත්තල් සීයා මාලිඟාව ඇතුලෙ ඉන්නෙ. පොඩි එකාට වැඩි දුරක් යන්න ලැබුනෙ නෑ. මාළිඟාවෙ නපුරු මුරකාරයා පොඩි එකාව අල්ල ගත්තා..
"කොහෙද තමුසෙ දුවන්නෙ.. පලයං පලයං එළියට.. දුවපං ගුටි නොකා" මුරකාරයා රකුසු කරගත් මුහුනෙන් කිව්වා.. පොඩි එකා හොඳටම බය උනා.. ඒත් ඒ අතරින් ආපහු නත්තල් සීයගෙ හිනාවෙන මුහුණ පෙනුනා.. පොඩි එකා මුරකාරයගෙ කකුල් දෙක අස්සෙන් වේගයෙන් බඩ ගාගෙන ඇතුලට දිව්වා. නත්තල් සීය දැං පොඩ් එකා ඉස්සරහ.. පොඩි එකා ආසාවෙන් බලං හිටියා.
එතකොටම තමන්ගෙ බෙල්ල අඬුවකට හිර උනා වගේ පොඩි එකාට දැනුනා. හුස්ම ගන්නත් අමාරුයි.. ඒ අර නපුරු මුරකාරයා.. එයා ආපහු ඇවිත් පොඩි එකාගෙ බෙල්ලෙන් ඇඳන් ගියා.. පොඩි එකා නිදහස් වෙලා ආපහු නත්තල් සීයා ගාවට දුවන්න හැදුවත් ඒක හිතන්නවත් බැරි උනා..
නපුරු මුරකාරයා පොඩි එකාව බෙල්ලෙන් ඇඳන් ගිහින් එළියට තල්ලු කරා. වාරු නැති උන පොඩි එකා එතන තිබුණ කූණු කාණුවට වැටුණා.. නත්තල් සීයගෙන් තෑගි ගනිපු අනිත් ළමයි හැමෝම එළියට ඇවිත් හිනා උනා. එයාලට ඒක හරිම විනෝදජනක දෙයක්..
පොඩි එකා අමාරුවෙන් කාණුවෙ බැම්ම උඩින් වාඩි උනා.. තාමත් නත්තල් සීයා Supermarket එක ඇතුලෙ ඉඳන් ඇතුලට එන පොඩි උන්ට තෑගි බෙදනවා.. පොඩි එකා හිස් බැල්මෙන් ඒ දිහා බලන් හිටියා..........
හ්ම්... ඕව ඔහොම තමයි බං.. අපිට මේව වෙනස් කරන්න බෑ..
ReplyDeleteබලබල දුක්වෙන එක ඇරෙන්න..
(ඒක තමයි මං කියපු ලොකුම බොරුව)
අපි කවුරුත් මේ ගැන දුක්වෙන්නෑ.. එහෙමයි කියල පෙන්නනවා..
ඇත්තටම දුක්වෙනවනම් ලංකාවෙ යාචකයො නැතිවෙන්න එපැයි..
// අපිට මේව වෙනස් කරන්න බෑ //
Deleteඑකඟ නොවෙමි :-w
දුක ගැන දන්නේ ඒ දුක විඳින අය. පිට ඉදන් ඒ දිහා බලන කාටවත් ඒක තේරෙන්නේ නෑ.
ReplyDeleteඔව්.. ඒක ඇත්ත. අපි කොච්චර කිව්වත් ඒ අපිට ඒ දුක දැනෙන නිසා නෙවෙයි දකින නිසා :-/
Deleteමේ ලෝකේ ස්වභාවය මෙහෙම තමා මලයා. අපේ හිත්වල දුකක් ඇති වුණත් මේ ක්රමය වෙනස් කරන්න හැකිවෙයිද අපට.
ReplyDeleteබෑ.. ලෝකෙ වෙනස් කරන්න බෑ :( ඒත් අපිට වෙනස් වෙන්න පුළුවන් :)
Deleteහරිම සංවේදී කතාවක්..
ReplyDeleteතවත් එක............
Deleteමම දන්නේ නෑ බං.. මම නම් සිරාවට දුක් වෙනවා..
ReplyDeleteපුළුවන් හැටියට කරන්න පුළුවන් දෙයක් කරනවා.
හැබැයි අපි හිතන දේට වඩා වෙනස් බං සමහර වෙලාවට..
මම දැක්කා මේ ළඟදී බැංකු පොතේ ලක්ෂ 20ක් තියාගෙන හිඟා කාපු එකෙක් අහු වෙලා තිබ්බා...
ඔව් අෆ්ෆා.. සමහර හිඟන්නොන්ගෙ වැඩ නිසා ඇත්තටම අහිංසක උන්ටත් දෙන්න හිතෙන්නෙ නෑ
Deleteහ්ම්ම්ම්.... :(
ReplyDeleteහ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්.... :(
Deleteඒ කියන්නේ දෑන් නත්තල් සීයත් සල්ලි තියන මිනිසුන්ට විතරයි ....
ReplyDeleteහ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්... නත්තල් සීයටත් පඩි ගෙවනවනේ :D
Deleteනත්තල් සීයා පවා වෙනස් වෙලා දැන්.
ReplyDeleteනෑ... මිනිස්සු වෙනස් වෙලා :((
Deleteහැමදේම සල්ලි වලට යට වෙලා ඉවරයි....
ReplyDeleteමනුස්සකමත්.. :((
Deleteඔහොම දේවල් සැබෑවටම සිද්ධ වෙනවා ඕන තරම්. අසරණයින් පෙලීම ඉස්සරත් තිබුන. හෙටත් තියෙයි. අපිට සුළුවෙන් හෝ යමක් කරන්න පුළුවන් නම් ඒකයි වටින්නේ. ඒත් දැන් නම් සැබෑ අසරණයින් කවුද කියන එක හඳුනා ගන්න අමාරුයි.
ReplyDeleteමේ කතාව යසිත් හොඳට ලියල තියනවා..
හ්ම්ම්.. අපි හැමෝම කියනව විතරයි.. කවුරුවත්ම ක්රියාත්මක වෙන්නෙ නෑ..
Deleteලෝකේ හැටි බං ලෝකේ හැටි...
ReplyDeleteවෙනස් කරන්න බැරි වෙයිද ? :(
Deleteකතාව කියෙව්වම නීලා වික්රමසිංහ මහත්මියගෙ රෝද දෙකේ මාළිගාව පොළට ඇවිල්ලා කියන සිංදුවත් මතක් උනා. සතුට කියන දේ දුප්පත් පෝසත් හැමෝටම අයිති දෙයක්. ඒත් හැමදේම සල්ලි වලින් මනින සමාජයක සතුටත් ඒ මතම යැපෙන තත්වෙකට ඇවිත් :(
ReplyDeleteඒත් දුප්පත් මිනිස්සු ගාවත් සතුට තියෙනවා. ඒ මිනිස්සු දුක අතරින් සතුටු වෙන අවස්ථා තියෙනව ඕන තරම් :)
Deleteනත්තල් සීයත් වෙනස් වෙලා වගේ....
ReplyDeleteයසිත් ඔයාගේ මේ සයිඩ් බාර් එකේ තියෙන multi tab widget එක නම් නියමයි...
කොහෙන්ද දාගත්තේ..කරදරයක් නැත්නම් මට ලින්ක් එක දාන්න පුලුවන්ද? ...මමත් එකක් කලින් දාගෙන හිටිය ... නමුත් ඒක ලෙඩ දුන්නා ඒ නිසා ගලවල දැම්ම ..
මේක නම් තීම් එකටමයි ආවෙ. පොඩි වෙනස්කම් ටිකක් කරා.. මං එකක් හොයල දාන්නම් යාලු :D
Deleteනත්තල් සීය ගාවට ගියත් පොඩි එකාට ඔච්චර තමයි ලැබෙන්නෙ.ලස්සන පොස්ට් එකක්.
ReplyDeleteසුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා!
පොඩ්ඩක් ඉන්න මං සුභපතල පෝස්ට් එකක් දානකම්. :D පොඩ්ඩිට හදිස්සියනේ
Deleteමං ඒකට කමෙන්ට් කරන්නෑ හලෝ.දැන් සුබපතල ඉවරයි..:D
DeleteX( පොඩ්ඩී X( X(
Deleteඅර මොකෝ මට නෙවෙයිද පොඩ්ඩි කිව්වෙ ඈ...?
Deleteඔයාට තමයි... බ්ලොග් ලියන මං අදූරන පොඩිම කෙනා ඔයා :P
Deleteකතාවනම් ඇත්ත. එත් අපිට ලංකාවේ යාචකයෝ නැති කරන්දනම් බැරිවෙයි. එකත් දැන් එක්තරා ව්යාපාරයක් වෙලයි තියෙන්නේ ලංකාවේ යාචකයෝ ගැන හොඳ ලිපියකුත් සති අන්ත පත්තරේක තිබ්බ මම දැක්ක..
ReplyDeleteඔව් අර ලක්ෂපති හිඟන්නා නේද ? :D ඒ උනාට පොර අසාධාරනෙන් නෙවෙයි එකතු කරල තියෙන්නේ. හිඟා කාපු හැම සතේම එකතු කරලා..
Delete